REVIEW: Step Up 3D - H έκρηξη στο τέλος ενός σχετικά βαρετού καλοκαιρίου!

Sunday 5 September 2010

REVIEW: Step Up 3D - H έκρηξη στο τέλος ενός σχετικά βαρετού καλοκαιρίου!

...make your move...

Ποίος θα σκεφτόταν ότι η καλύτερη χρήση της 3D θα γινόταν σε Step Up τανία; Ποίο Avatar και ποίο Alice in Wonderland; Δοξάστε όσο θέλετε το Avatar, αλλά
εκεί όπου ο James Cameron χρησιμοποίησε την επαναστατική 3D τεχνολογία του για να καλύψει σκηνές, που ειλικρινά ήταν απλές και βαρετές, καθώς και μια πλοκή που δεν της άξιζε ούτε απαιτούσε 3D, ο Jon. M. Chu , σκηνοθέτης αυτής καθώς και των προκατόχων της (Step Up και Step Up 2: The Streets), δείχνει για πρώτη φορά πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι αυτή η τεχνολογία, σε ταινίες πέραν του κλασσικού action αλλά και animation. 

Το 3D είναι υπέροχο σε κάθε σκηνή, όχι μόνο σε αυτές που το περιμένεις και παρότι το εξωθεί σε μερικές για λόγους εντυπωσιασμού, καταφέρνει να δώσει βάθος και στην πιο απλή. Όσο για τα dance sequences, είναι απόλυτα εκρηκτικά!

Η πλοκή κλασσίκη ίδια με τις άλλες δύο του Step Up series. Ο Luke (Rick Malambri) είναι ένας ορφανός χορευτής που θέλει απεγνωσμένα να διασώσει το μοναδικό σπίτι που έχει: μια εγκαταλελειμμένη νεοϋορκέζικη αποθήκη, που αποτελεί καταφύγιο για νέους χορευτές από όλο τον κόσμο. Είναι μέλος μιας χορευτικής ομάδας με την ονομασία "The House of Pirates". Για να επιβιώσει η ομάδα αυτή, θα πρέπει να κατατροπώσει την αντίπαλη ομάδα, "The House of Samurai", στο διαγωνισμό World Jam Competition, όπου οι καλύτερες ομάδες στον κόσμο διαγωνίζονται για ένα σημαντικό χρηματικό έπαθλο. Στην ομάδα εισέρχονται δύο καινούρια άτομα, ο Moose (Adam Sevani) από το Step Up 2 και η Natalie (Sharni Vinson).

Πέρα από την εξαιρετικότητα του 3D, από την αρχή το πρόβλημα του είναι οι πρωταγωνιστές του. Ο Luke ένα ομορφόπαιδο που θέλει να σώσει τη αποθήκη που κληρονόμησε από τους γονείς του και το μετατρέπει σε καταφύγιο αδέσποτων χορευτών (άσε που δεν ξέρει να χορεύει και κανείς δεν του το λέει ούτε όταν κάνει την προσπάθειά του και στη σκηνοθεσία!). Η πρωταγωνίστρια Natalie δεν είναι ιδιαίτερα όμορφη, ούτε ιδιαίτερα φρέσκια φάτσα (μοίαζει εκπληκτικά στην πρωταγωνίστρια του δεύτερου Step Up) και τέλος ούτε τέλεια χορεύτρια.

Αλλά στην τελική η πλοκή δεν πολύ μετράει. Είναι μια ακολουθία στερεότυπων και ρομάτζου, όταν αυτό ξεπετίεται εδώ και εκεί κατα τη διάρκεια της ταινίας, μη έχοντας συγκεκριμένο σκοπό,  και απλά οδηγούν την ταινία παραπέρα. Ωστόσο ζωντανεύει αμέσως κατα τη διάρκεια των dance sequences. Ωραία στην αρχή, σιγά σιγά σου τραβάνε το ενδιαφέρον και σε συνδιασμό με το 3D σε καταπλήσσουν! Σημαντικό είναι ότι δεν επαναλαμβάνονται. Από hip-hop σε tango σε μια από τις καλύτερες στιγμές στην ταινία και σε ένα από τα καλύτερα χορευτικά που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στη μεγάλη οθόνη. Μια φαντασμαγορική χορογραφία που είναι ίσως η πιο ειλικρινής ρομαντική σκηνή στην ταινία.

Ναι είναι μια ανόητη ταινιούλα, αλλά είναι ευχάριστη, ανάλαφρη και το ταλέντο που προβάλεται στην καλύτερη χορογραφία της ταινίας είναι πολύ καλό για να μην το ευχαριστηθείς. 

Βαθμολογία: 6.5/10

Δες το trailer της ταινίας παρακάτω. Ποία είναι η δική σου γνώμη;