Saturday 1 May 2010
REVIEW: Dear John - a solid effort....
"Eventually time runs out."
Ένα love story με τους Channing Tatum και Amanda Seyfried στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, των δύο απόλυτα τέλειων ανθρώπων. Σε ελκύει να το δεις, ανεξαρτήτου ποιός από τους δύο πρωταγωνιστές σου αρέσει, αλλά μια φρικτά τεχνητή τρίτη πράξη εκτοπίζει τη συμπάθεια μας με τις ανέσεις της.
Ο John(Tatum) είναι ο υπέρ-γοητευτικός στρατιώτης Ειδικών Δυνάμεων, με το απίστευτο σώμα και ανυπέρβλητα ατσούμπαλος με το θέμα του έρωτα. Η Savannah(Seyfried) όχι μόνο είναι η απίστευτα όμορφη ξανθιά που προτιμάει τα κολλητά ρούχα, αλλά βοηθάει στο κτίσημο σπιτιών για τους φτωχούς κατά το ανοιξίατικο δίαλλειμα από τη σχολή και επιθυμεί να γίνει δασκάλα για άτομα με ειδικές ανάγκες.
Δεν θα υπήρχε δράμα αν ζούσαν happily ever after απο την πρώτη μέρα. Και τι θα ήταν αρκετά δυνατο να χωρίσει αυτούς τους δύο? Μα φυσικά ο Bin Laden!!! Αυτό που τελικά καταφέρνει να μπεί ανάμεσα τους δεν είναι άλλο από τη γνωστή ημερομηνία 9-11 και η τρομοκρατική επίθεση κατά της Αμερικής. Ο John ξανά κατατάγεται στο στρατό να βοηθήσει τη χώρα του, παρά την υπόσχεση που είχε δώσει στη Savannah, ότι δηλαδή θα γυρνούσε πίσω μετά το πέρας της κανονικής του θητείας. Αρχίζουν να γράφουν γράμματα ο ένας στον άλλο (κλασσικό στα έργα του Nicholas Sparks βλ. The Notebook και Message in a Bottle), αλλά η ταινία δεν ομομάζεται Dear John μόνο και μόνο για τον πρωταγωνιστή. Μετά από λίγο research έμαθα οτι το “Dear John γράμμα” είναι το γράμμα που είναι σταλμένο σε σύζηγο ή φίλο για να τον ενημερώσεις ότι η σχέση έχει τελείωσει, συνήθως επειδή έχεις ερωτευτεί κάποιον άλλο. Η Savannah λοιπόν, χωρίζει τον John με ένα τελευταίο γράμμα και αυτός, πληγωμένος καίει τα γράμματα της και ρίχνεται σαν τρελλος στον πόλεμο.
Η ταινία ανοίγει με μια flash-forward σκηνή, όπου ο John πυροβολείται και με ένα voice-over από πιθανό γράμμα, που σε οδηγεί να πιστέψεις ότι αναφέρεται στη Savannah. Η συνέχεια βρίσκει τον John στο νοσοκομείο αναρώνωντας . Μέτα απο 3 μήνες επιδιώκει να ανανεώσει τη θητεία του και να καταταγεί ως μόνιμος, πράγμα και που συμβαίνει. Περνάνε τα χρόνια και φτάνει 2007 και ενώ περιμένει την επόμενη αποστολή του μαθαίνει τα νέα για το εγκεφαλικό του πατέρα του και επιστρέφει πίσω. Καταφέρνει να πεί αντίο στον πατέρα του, που για χρόνια είχαν τεταμένες σχέσεις. Πράγμα το οποίο οφείλεται στο γεγονός ότι ο πατέρας του είναι αυτιστικός και ο ίδιος δεν το ήξερε. Αν όχι η δυναμηκότερη, τότε μια από τις δυναμηκότερες σκήνες στην ταινία, η στιγμή που ο John διαβάζει στον πατέρα του το γράμμα που του έγραψε και το κοινό ανακαλύπτει ότι το αρχικό voice-over δεν απευθυνόταν στη Savannah τελικά. Αγκαλιάζονται μες στα δάκρυα και ο πατέρας του πεθαινει.
Και φτάνουμε στο σημείο της επανασύνδεσης. Ο John επισκέφτεται τη Savannah και μέτα από ώρα μιλάνε ειλικρινά και ανοιχτά για το τι έγινε πρίν χρόνια, δίνοντας στον Tatum την δεύτερη ευκαιρία σε αυτή την ταινία για μια από τις πιο δυναμικές και αληθινές ερμηνίες σε όσες ταινίες τον έχω δει (η πρώτη στη σκηνή που αναφέρθηκα πιο πάνω στο νοσοκομείο με τον πατέρα του). Σε αυτή τη σκήνη αποδικνύεται για άλλη μια φόρα ότι η Amanda Seyfried είναι μια από τις νεαρές ηθοποιούς που θα κάνουν μεγάλη και σοβαρή καρίερα στον χώρο του κινηματογράφου.
Στα μείον της ταινίας είναι το απροσδιόριστο τέλος της και η αίσθηση που σου αφήνει. Δεν ξέρεις αν είναι ή όχι μαζί. Και διαβάζωντας πώς τελειώνει το βιβλίο, η ταινία πέφτει πολύ έξω και δεν παραδίδει αυτό που ο θεατής περιμένει οταν διαβάζει ότι είναι δραματική ταινία.
Στα θετικά, η απίστευτη ερμηνεία του Richard Jenkins ως τον αυτιστικό πατέρα του John.
Σε μένα προσωπικά, εκτός από τις σκηνές με τον πατέρα μόνο σε άλλες δυο σκηνές μου προκάλεσαι πίκρα και την διάθεση για κλάμα (ίσα να κυλήσουν μερικα δάκρυα). Η σκηνή που ο John διαβάζει το τελευταίο γράμμα της Savannah , καθώς και η σκηνή με τις υπέροχες ερμηνείες των δύο νεαρών πρωταγωνιστών.
Βαθμολογία : 6/10
0 comments:
Post a Comment